หลักการของการถ่ายภาพความร้อน

การถ่ายภาพความร้อนเป็นเทคโนโลยีที่สร้างภาพความร้อนโดยการตรวจจับรังสีอินฟราเรดจากวัตถุเพื่อแสดงการกระจายอุณหภูมิ หลักการของมันขึ้นอยู่กับแนวคิดหลักต่อไปนี้:

รังสีอินฟราเรด: วัตถุทั้งหมดปล่อยพลังงานความร้อนไปยังสภาพแวดล้อมในรูปแบบของรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าที่เรียกว่ารังสีอินฟราเรด ความเข้มและความยาวคลื่นของการแผ่รังสีนี้เกี่ยวข้องกับอุณหภูมิของวัตถุโดยมีวัตถุที่ร้อนกว่าโดยทั่วไปรังสีอินฟราเรดมากขึ้น

เซ็นเซอร์อินฟราเรด:การถ่ายภาพความร้อนระบบใช้เซ็นเซอร์อินฟราเรดเฉพาะเพื่อตรวจจับและจับรังสีอินฟราเรดที่ปล่อยออกมาจากวัตถุ โดยทั่วไปแล้วเซ็นเซอร์เหล่านี้จะรวมถึงเครื่องตรวจจับความร้อนหรือเครื่องตรวจจับแสงอินฟราเรด

การประมวลผลสัญญาณ: สัญญาณที่ได้จากเซ็นเซอร์อินฟราเรดจะถูกประมวลผลเพื่อแปลงความเข้มของรังสีอินฟราเรดเป็นค่าอุณหภูมิ ซึ่งมักจะต้องมีการสอบเทียบเพื่อให้แน่ใจว่าการวัดอุณหภูมิที่แม่นยำ

การสร้างภาพ: โดยการวางแผนข้อมูลอุณหภูมิของแต่ละพิกเซลลงบนภาพระบบการถ่ายภาพความร้อนสามารถสร้างภาพความร้อนที่แสดงถึงการกระจายอุณหภูมิ โดยทั่วไปพื้นที่ที่มีอุณหภูมิสูงขึ้นจะปรากฏเป็นจุดสว่างในภาพในขณะที่พื้นที่ที่มีอุณหภูมิต่ำกว่าจะปรากฏเป็นจุดด่างดำ

การเข้ารหัสสี: เพื่อปรับปรุงการมองเห็นภาพความร้อนมักจะถูกนำเสนอด้วยการเข้ารหัสสีเช่นการแสดงพื้นที่อุณหภูมิที่ต่ำกว่าเป็นสีน้ำเงินหรือสีม่วงพื้นที่อุณหภูมิปานกลางเป็นสีเขียวหรือสีเหลืองและพื้นที่อุณหภูมิที่สูงขึ้นเป็นสีส้มหรือสีแดง

ในระยะสั้นหลักการของการถ่ายภาพความร้อนคือการตรวจจับและจับภาพรังสีอินฟราเรดที่ปล่อยออกมาโดยวัตถุและแปลงข้อมูลรังสีนี้เป็นภาพความร้อนที่มองเห็นได้เพื่อแสดงการกระจายอุณหภูมิของวัตถุ เทคโนโลยีนี้ใช้ในการใช้งานที่หลากหลายรวมถึงการมองเห็นตอนกลางคืนการตรวจสอบอาคารการวินิจฉัยทางการแพทย์การบำรุงรักษาไฟฟ้าและการตรวจสอบความปลอดภัย